Guidelines For Promoting Digital Literacy of Students in Laos

Abstract

This research aims to analyze factors influencing the digital literacy of students in the Lao People's Democratic Republic (Lao PDR) and propose guidelines for promoting their digital skills. This quantitative research gathered data from 404 students studying in colleges, universities, and various educational institutions across (Lao PDR) using questionnaires as the primary data collection tool. The data collected were analyzed using statistical methods including mean, standard deviation, and stepwise multiple linear regression, to explain the relationships between variables. The analysis revealed six factors that significantly influence the digital literacy of students in (Lao PDR) including family support, social influence, students' computer experience, teachers' digital competence, perceived ease of use, perceived usefulness. The results showed a multiple correlation coefficient (r) of 0.860, with a predictive power (r²) of 73.60% and a standard error of prediction of ± 0.323, at the 0.05 level of statistical significance. These factors were used to propose guidelines for promoting their digital skills which could be used to enhance students’ digital literacy to better meet the demands of the digital labor market

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อทักษะด้านดิจิทัลของนักศึกษาในสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว (สปป. ลาว) และนำเสนอแนวทางการส่งเสริมทักษะด้านดิจิทัลของนักศึกษาใน สปป. ลาว งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณที่รวบรวมข้อมูลจากนักศึกษาที่กำลังศึกษาในระดับวิทยาลัย มหาวิทยาลัย และสถาบันการศึกษาต่าง ๆ ใน สปป. ลาว จำนวน 404 คน โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล จากนั้นข้อมูลถูกนำมาวิเคราะห์ด้วยวิธีการทางสถิติ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์การถดถอยเชิงเส้นพหุคูณแบบขั้นตอน เพื่ออธิบายความสัมพันธ์ของตัวแปร โดยผลการวิเคราะห์พบว่า ปัจจัยที่ส่งผลต่อทักษะดิจิทัลของนักศึกษาใน สปป. ลาว มีทั้งหมด 6 ปัจจัย ได้แก่ การสนับสนุนจากครอบครัว อิทธิพลทางสังคม ประสบการณ์ด้านคอมพิวเตอร์ของนักศึกษา ความสามารถของครูในการใช้เทคโนโลยีดิจิทัล การรับรู้ความง่ายในการใช้งาน และการรับรู้ประโยชน์ของการใช้งาน โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พหุคูณอยู่ที่ 0.860 และสามารถพยากรณ์ได้ร้อยละ 73.60 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 โดยมีค่าความคลาดเคลื่อนมาตรฐานการพยากรณ์ เท่ากับ ± 0.323 ปัจจัยที่ส่งผลดังกล่าวนี้นำมาออกแบบแนวทางการส่งเสริมทักษะด้านดิจิทัลของนักศึกษาใน สปป. ลาว โดยผลลัพธ์จากงานวิจัยครั้งนี้สามารถนำไปใช้ในการพัฒนาทักษะด้านดิจิทัลของนักศึกษา เพื่อตอบสนองต่อความต้องการของตลาดแรงงานในยุคดิจิทัลได้มากขึ้น